Welzijn

Laten we wel zijn

Bovenstaand tussenzinnetje kom je steeds vaker tegen. Meestal om een uiting van ongenoegen kracht bij te zetten. Ontevredenheid over wat er allemaal verdwijnt, wat er tegenwoordig allemaal verkeerd gaat en hoe het eigenlijk zou moeten. Want vroeger…..  
Tja, misschien wel, maar dat was vroeger. Voor zaken die jarenlang als vanzelfsprekend voor ons geregeld werden zullen we voortaan weer zelf de handen uit de mouwen moeten steken. De vraag is alleen of hier wel sprake is van moeten, of mógen we juist weer zelf bepalen wanneer wij ons “wel” voelen?

Het is natuurlijk even schrikken als de accu van je dure elektrische welvaartsfiets onverwacht leeg blijkt te zijn. Ineens moet je weer zelf trappen om te komen waar je wilt! Gelukkig kunnen we daarbij rekenen op een figuurlijk duwtje in de rug. In onze regio staat KEaRN langs het welzijnsparcours. Zij zijn onze bezemwagen met beroepskrachten die ons met raad en daad kunnen ondersteunen in het verwezenlijken van onze ideeën over welzijn. In geval van nood helpen zij ons een maatschappelijke band te plakken. En als ze zelf niet over drinken beschikken om onze dorst naar welzijn te lessen, dan weten ze in ieder geval wel waar we de bidons kunnen vinden.

Zoveel verandert er dus niet. Als lijf en ledematen een beetje blijven meewerken dan bepalen we lekker zelf waarheen de reis door het leven ons voert. Daar hebben we geen tomtom voor nodig. Alleen wanneer er toch eens hobbels in het maatschappelijke wegdek zitten, dan is het wel prettig te weten dat we daarvoor onze eigen WelzijnsWacht te hulp kunnen vragen. Om te helpen de weg weer begaanbaar te maken. Maar we laten ons door niemand meer voorkauwen op welke manier wij ons welzijn moeten invullen. Want laten we wel zijn, dat bepalen we toch zeker zelf? Nou dan!