Oud worden

Wil ik zó oud worden?

Deze vraag kun je op twee manieren lezen. Word hier met “zo” oud in jaren bedoeld? (Opa, ben je al zó oud?) Of vertaal je het woordje in gedachten als “op die manier”, waarbij je beelden ziet van een demente bejaarde die in beperkte fixatie (vroeger heette dat gewoon vastgebonden of platgespoten) met holle ogen doelloos in de tunnel van een toekomst staart? Een tunnel waar het licht aan het eind ervan al lang gedoofd is? Incontinent van mond tot kont, en van de wereld geen weet meer…….

Voor veel van ons is met name dat laatste een afschrikwekkend spookbeeld. Oud in jaren willen we vaak wel worden, maar dan moeten we wel een beetje mobiel en onafhankelijk blijven. Zowel lichamelijk als financieel. O ja, en een beetje helder van geest natuurlijk, want anders hoeft het voor de meesten niet meer. “Doe mij dan maar een spuitje”, is in dat geval de veelgehoorde dooddoener. Maar zo werkt het niet…….
Als je zelf een duidelijk beeld hebt bij de manier waarop je wel, maar vooral zeker niet, oud wilt worden dan moet je dat tijdig en duidelijk kenbaar maken. Gelukkig is er een hoop mogelijk om aan je wensen te voldoen. Maar regel dat dan ook! Als je niet vooraf duidelijk maakt wat je wilt dan kan er ook niemand rekening kan houden met je wensen. Simpelweg omdat ze het niet weten.
Vind je het moeilijk om hierover te praten, of denk je dat het allemaal vanzelf wel goed komt, dan is dat natuurlijk je goed recht. Maar dan moeten jij, of je naasten, achteraf ook niet piepen als er beslissingen voor je genomen worden die je zou hebben verafschuwd toen je nog zelf de regie had.

Persoonlijk ben ik van mening dat wij in Nederland nog altijd goede zorg bieden aan onze hulpbehoevenden en hoogbejaarden. Misschien niet altijd naar de maatstaven van kinderen en kleinkinderen, maar durf je hoofd eens buiten je eigen bubbel te steken en kijk eens goed om je heen. Kijk vooral alle kanten op, behalve achteruit. Dan zal je zien dat we het hier echt zo gek nog niet doen.
Als ik onder de huidige wet- en regelgeving langer in mijn eigen vertrouwde omgeving moet blijven wonen dan vind ik dat een prima plan. Oók als dat, ondanks hulp en hulpmiddelen, echt niet langer mogelijk is. Als om die reden het einde zich wat eerder aandient dan heb ik daar vrede mee. Liever dan wanneer ik in een verpleeghuis mijn laatste, moeizame jaren moet slijten. Dan maar iets eerder, maar als het enigszins mogelijk is bepaal ik zelf graag hoe, en wanneer ik jullie allemaal uitzwaai......